不過自從知daopresuptuo就是中國人之后,周依寒又覺得,或許這就是緣分吧。
周依寒:【嗨,好久沒有聊天了。】
周依寒:【最近過得怎么樣?】
消息發送chu去,周依寒靠在椅zi上發著呆。
沒想到的是,presuptuo竟然很快回復。
presuptuo:【?】
周依寒:【好家伙,秒回啊!】
presuptuo:【怎么?】
周依寒:【就想問你最近過得怎么樣?】
presuptuo:【很好。】
周依寒:【我不太好】
presuptuo:【為什么?】
周依寒:【說不上來,可能是太無聊了,太閑了,生活沒啥斗志了。】周依寒:【這個時候人就容易胡思亂想。】
presuptuo:【哦。】
presuptuo:【那就找dian事qgzuo。】
周依寒:【你在忙嗎?】
presuptuo:【嗯,很忙。】
周依寒